سد کریت یا سد کوریت یک سد تاریخی است که درشهرستان طبس روستای کریت و در فاصله ۵۶ کیلومتری جاده طبس – دیهوک واقع شده‌است. این سد که در سال۱۳۵۰ (میلادی) احداث گردیده، با ارتفاع ۶۰ متر، تا اوایل قرن بیستم بلندترین سد جهان بوده‌است.

این سد بزرگ‌ترین سد قوسی جهان برای مدت ۵۵۰ سال بوده‌است.(سد قوسی عبارت است از یک سازه عموما بتنی، و گاها ساخته شده از مصالح بنایی، که در پلان و به سمت بالادست رودخانه، دارای انحنا و قوس باشد.

 نکته جالب‌تر آنکه این سد با عرض تاج ۱ متر، هنوز هم عنوان نازکترین سد جهان را با خود دارد.

از نکات جالب و قابل توجه این است که حتی زله سال ۱۳۵۷ طبس با شدت ۷٫۷ ریشتر نتوانست آسیب جدی به سد وارد کند.

سد مذکور در تاریخ ۲۰ اسفند سال ۱۳۷۹ به شماره ۳۵۲۳ در لیست آثار باستانی ایران قرار گرفته‌است.

رئیس گروه بیماری‌های حیات‌وحش سازمان محیط زیست از مشخص شدن علت تلف شدن قوچ ها در استان گلستان خبر داد.

رئیس گروه بیماری‌های حیات‌وحش سازمان محیط زیست خاطرنشان کرد: این بیماری بر اثر تغذیه نشخوارکنندگان از علوفه یخ زده است که باعث می شود این باکتری در دستگاه گوارش فرصت تکثیر یافته و با تولید سم موجب مسمومیت و در نهایت مرگ حیوان می شود. 

مسعودی همچنین درباره شیوع طاعون نشخوارکنندگان نیز تصریح کرد: ازابتدای سال جاری تاکنون گزارشی از شیوع طاعون نشخوارکنندگان کوچک درحیات وحش نداشته ایم. 

وی با اشاره به اقدامات پیشگیرانه از این بیماری گفت: از مهمترین اقدامات پیشگیرانه می توان به واکسیناسیون به موقع و فراگیر دامهای اهلی بخصوص دامهای کوچ رو برعلیه بیماریهای واگیر دامی اشاره کرد، همچنین بیماریابی و اقدامات بهداشتی و قرنطینه ای پیش از جابجایی دامهای اهلی توسط سازمان دامپزشکی کشور و رصد و پایش حیات وحش، ضدعفونی آبشخورها، اطلاع رسانی به دامپزشکی و پیگیری واکسیناسیون دامهای اهلی توسط ادارات کل حفاظت محیط زیست استانها بانظارت و پیگیری دفترحفاظت و مدیریت حیات وحش بطور مستمر از دیگر اقدامات درحال انجام است./ایلنا 

جمعیت استان گلستان بر اساس سرشماری سال ۱۳۹۰ بالغ بر ۱٬۷۷۷٬۰۱۴ نفر است که از این تعداد ۵۱/۰ درصد شهرنشین و ۴۹/۰ درصد روستانشین می‌باشند.

اقوام متعددی در این استان زندگی می‌کنند که شامل ترکمن‌ها، بلوچ ها، ترک‌ها (آذربایجانی و قزلباش)، مازندرانی‌ها، کردها و قزاق‌ها می‌شوند. بلوچ ها بیشتر در مرکز و جنوب استان و مازندرانی‌ها در غرب و جنوب استان ست دارند و به زبان‌های طبری و فارسی گویش می‌کنند. قزلباشان در رامیان، آزادشهر، مینودشت، کلاله و گالیکش و آذریها درشهرستان گنبد کاووس و تعداد کمی در مینودشت و قزاق‌ها نیز بیشتر در گرگان و تکرها (ته‌کر) در نگین شهر ست دارند. همچنین کردها در شهرهایی همچون گنبدکاووس دارای جمعیتی قابل توجه می‌باشند. ترکمن‌ها در بخش شرقی، مرکزی و شمالی استان و همچنین در مرکز استان ست دارند. سنی‌مذهب هستند و به زبان ترکمنی تکلم می‌کنند.

گویش گرگانی در گرگان و گویش کتولی در علی‌آباد کتول متداول است که هر دو گویش زیر مجموعه زبان طبری محسوب می‌شوند که خود ریشه پهلوی اشکانی دارد.

در بین شهرستان‌های استان، بالاترین نرخ رشد جمعیت مربوط به شهرستان ترکمن با ۱/۹۰ درصد و پایین‌ترین نرخ رشد جمعیت مربوط به شهرستان بندرگز با نرخ رشد منفی ۰/۰۸ است، نرخ رشد شهرستان مینودشت نیز منفی ۰/۰۵ می‌باشد.

دراویدی (به انگلیسی: Dravidian) به مردمان بومی شبه‌قاره هند گفته می‌شود. آنان به زبان‌های متعددی سخن می‌گویند که همگی در یک خانوادهٔ زبانی دراویدی قرار دارند. زبان تامیل مهمترین این زبان‌هاست. رابرت کالدول (Robert Caldwell) نخستین کسی بود از واژه دراویدی بعنوان نام یک خانواده زبانی استفاده نمود. این واژه از کلمه سانسکریتی دراویدَ (drāviḍa) گرفته شده‌است که از گذشته به منظور مشخص کردن افرادی که به زبان تامیل سخن می‌گفته‌اند و در جنوب هند می‌زیسته‌اند، بکار می‌رفته‌است .  قوم دراویدی کل جمعیت تقریبی حدود ۲۱۷ میلیون نفراست که اکثر این جمعیت درجنوب هند، سریلانکا، پاکستان، نپال ومالدیو هستند که دراویدی‌ها در آن‌جا اقلیت قابل ملاحظه‌ای را شکل می‌دهند.   دراویدیان حدود شش هزار سال پیش از سوی شمال به شبه‌قاره هند وارد شده بودند. پیش از حرکت به سوی جنوب، یک شاخه از آنها به سوی غرب کوچیدند. تیرهٔ براهویی ساکن در بلوچستان پاکستان و ایران، از تبار همین شاخه از دراویدیان است. در ایران  مردم شهرستان خاش  با تیره براهویی آمیختگی نژادی دارند.