دراویدی (به انگلیسی: Dravidian) به مردمان بومی شبه‌قاره هند گفته میشود. آنان به زبان‌های متعددی سخن می‌گویند که همگی در یک خانوادهٔ زبانی دراویدی قرار دارند. زبان تامیل مهمترین این زبان‌هاست. رابرت کالدول (Robert Caldwell) نخستین کسی بود از واژه دراویدی بعنوان نام یک خانواده زبانی استفاده نمود. این واژه از کلمه سانسکریتی دراویدَ (drāviḍa) گرفته شده‌است که از گذشته به منظور مشخص کردن افرادی که به زبان تامیل سخن می‌گفته‌اند و در جنوب هند می‌زیسته‌اند، بکار می‌رفته‌است . قوم دراویدی کل جمعیت تقریبی حدود ۲۱۷ میلیون نفراست که اکثر این جمعیت درجنوب هند، سریلانکا، پاکستان، نپال ومالدیو هستند که دراویدی‌ها در آن‌جا اقلیت قابل ملاحظه‌ای را شکل می‌دهند. دراویدیان حدود شش هزار سال پیش از سوی شمال به شبه‌قاره هند وارد شده بودند. پیش از حرکت به سوی جنوب، یک شاخه از آنها به سوی غرب کوچیدند. تیرهٔ براهویی ساکن در بلوچستان پاکستان و ایران، از تبار همین شاخه از دراویدیان است. در ایران مردم شهرستان خاش با تیره براهویی آمیختگی نژادی دارند.
دراویدی ,سوی ,هند ,یک ,زبان ,دارند ,شبه‌قاره هند ,پیش از ,شاخه از ,زبان تامیل ,به سوی
درباره این سایت